Galaecia

(fotografia de Paulino Castiñeira Trillo, "Solpor en Redonda - Anochecer en Fisterra desde Redonda (Corcubión)"

Uma das maiores riquezas musicais e culturais que o nosso país tem é a tradição vinda dos celtas, preservada, acima de tudo, através da música. Já existem muitas bandas que tentam preservar estas tradições musicais e, ao mesmo tempo, salvaguardar as danças e os costumes. Podemos encontrá-la no Festival Inter-Céltico, no Andanças, no blog Tradballs, que promove espectáculos de folk tradicional, nos concertos dos Mandrágora, Monte Lunai, Ronda dos Quatro Caminhos, etc. Isto, para falar dos grupos portugueses. Porque penso que, na Galaecia, essa tradição ainda está mais vincada. Faz parte das pedras, das ondas, das ermidas antigas que anunciam Sant'Iago. É a música da Beira Atlântica no seu esplendor:

A frol d'augoa
(tradicional/Luar na Lubre)

"Madrugada de San Xoán,
madrugada a máis garrida,
que baila o sol cando nace
e ri cando morre o día

-?Onde vai nosa señora,
onde vai Santa Maria?
-Vai cara a banda do mar,
vai cara a banda da ría.

?Qué dis a virxe, que dis,
que dis Santa María?
?Cal será a meniña, cal
que colla a frol d'augoa fria?

-Non será dama nen deuda,
que será a princesa Aldina,
a princesa namorada
filla do rei de Galicia
tan feitiña e tan bonita
c'aqueles seus ollos craros
do color d'augoa da ría
soio ti, Aldina, serás
quen leve a frol d'augoa fria.

ergute do leito, nena,
ven cara a banda do mar
qu'aunque ti veñas soiña
en compaña has de tornar.

Erguete do leito, nena,
ven cara a banda da ría,
qu'anque ti soiña veñas
tornarás em compañia.

Na torre do real palacio,
aunque inda está lonxe o día,
móvense os liños dun leito;
algunha xente se erguia
!é a princesa! ! Deul-a-garde!

Era a moi garrida Aldina
que vai dia de San Xoán
catal-a-frol d'augoa fría."

LUAR NA LUBRE


(retirado do CD dos Luar na Lubre, Lo Mejor de Luar na Lubre: XV Aniversario (2001)



("O Son do Ar" tocado pelos Luar na Lubre)